Melloras en gimp
Como dixo Bertrand Russell, "a matemática posúe non soamente verdade, senón tamén beleza suprema" é que, cando as fórmulas no son fermosas, son simplemente contas.
Melloras en gimp
Non son fotógrafo, son un técnico que traballa con fotógrafos. Digo isto porque vou falar de GIMP desde un punto de vista máis técnico que artístico. Aínda que en esencia, arte e ciencia van da man. Non hai beleza sen matemáticas, nin matemáticas sen beleza.
Como dixo Bertrand Russell, "a matemática posúe non só verdade, senón tamén beleza suprema" é que, cando as fórmulas non son fermosas, son simplemente contas. E o que non é belo, adoita caer no esquecemento. Pero o elegante e útil sobrevive e evoluciona.
Este é o caso de GIMP. Un programa útil e elegante, tanto para fotógrafos, ilustradores, deseñadores e outras ramas máis artísticas como para técnicos, matemáticos ou programadores. Por iso sobrevive. Por iso evoluciona. Por iso temos GIMP 2.10.
Moitas veces atópome cun problema ao falar con músicos, con fotógrafos ou, especialmente, con directores artísticos, é que me resulta complicado entender a súa linguaxe: facer que un son sexa "brillante", " sobreexpoñer" unha imaxe dixital ou dar un " look beauty". Pero no sector audiovisual esta é a xerga máis usada. Moito máis que falar de frecuencias, que é o un dos conceptos que unen á imaxe co son ou dos espazos de cor e as súas canles.
Supoño que os programadores de GIMP atoparanse con estes problemas. E, dado que o software libre débese á comunidade, GIMP 2.10 implementa moitas funcionalidades orientada a fotógrafos.
No menú Cores, atopámonos coa ferramenta "Exposición", cun balance de brancos automático. Tamén un concepto que lle gusta moito aos fotógrafos, que é no menú Filtros / Realzar, está a ferramenta de "Paso alto".
Pero tamén cunha chea de ferramentas que nos encantan aos que vimos do mundo de ImageMagick e gústanos operar coas cores. Vexamos algunha delas:
En Cores / Compoñentes temos tanto "Extraer compoñente" como "Descompoñer". Extraer compoñente permite traballar unicamente cunha canle dun determinado espazo de cor. É unha forma de pasar a escala de grises unha imaxe segundo unhas determinadas características, como poida ser ter maior ou menor cantidade dunha das cores primarias ou segundo a luminosidade da imaxe.
Descompoñer, é o mesmo, pero separando en capas as distintas canles. Por exemplo, nun espazo de cor RGB, o que fai é separar tres capas: unha coa información do vermello, outra coa información do verde e a terceira, coa información do azul.
Unha vez separados as canles, podemos traballalos individualmente e volver compoñer a imaxe con Cores / Compoñentes / Compoñer. E o mellor de todo, é que GIMP 2.10 non nos permite traballar unicamente co espazo de cor RGB, senón con doce espazos de cor máis.
Isto dános unha maior precisión á hora de traballar coas cores e, sobre todo, permítenos facer modificacións puntuais unicamente a unha canle.
Outra das melloras que achega GIMP 2.10 respecto de anteriores versións é a cantidade de modos de fusión de capas que trae. Sen engadir nin quitar nada á instalación por defecto, 38 modos distintos de combinación de capas, entre as que se inclúe o modo borrar e modos que afectan as canles de distintos espazos de cor.
Cor a Alfa, no menú Cores, permite seleccionar unha cor, ben co contagotas, ben seleccionando directamente a cor no panel ou co código hexadecimal, que o transforma en transparente. Á hora de quitar fondos ou eliminar obxectos nunha imaxe facilita moito a tarefa en lugar de ter que facer recortes, borrar ou ter que engadir máscaras.
Pero coas máscaras tamén hai melloras, e moitas. Non á hora de aplicar unha máscara de capa, que non deixa de ser aplicar maior ou menor transparencia dependendo da tonalidade da máscara, senón á hora de crealas.
Á parte da separación de canles que citei antes, permitindo un maior abanico de modalidades de pasar a escala de grises, GIMP 2.10 conta tamén con outras moitas formas de pasar unha imaxe a escala de grises. En Cores / Desaturar temos catro ferramentas moi interesantes: Cor a escala de grises: ferramenta mellorada respecto de anteriores versións coa posiblidad de traballar independentemente o ruído, o número de mostras e as iteracións. Desaturar: con cinco modos distintos: Luminosidade, Luma, Luminosidade ( HSL), Media (intensidade HSI) e Valor ( HSV) Mesturador mono: basicamente une nunha mesma ferramenta con deslizadores o traballar con niveis cos tres canles RGB por separado. Sepia: que non pasa a escala de grises, pero serve como paso intermedio.
Como podemos ver, varias das melloras que achega GIMP 2.10 respecto das versións anteriores baséanse nunha maior versatilidade á hora de traballar con distintos espazos de cor e, individualmente, coas súas distintas canles.
E todo isto, nunha contorna amigable, bastante intuitivo e cunha nomenclatura que satisfai tanto a técnicos como artistas. É que, como dixo James Joseph Sylvester, a quen lle debemos moitas achegas ás matrices, á combinatoria e moitos outros conceptos matemáticos que usamos día a día na informática:
"As matemáticas son a música da razón".
Last updated
