Analytics, Free Data e outras Networks
Como xestionar os nosos datos para facelos máis accesibles e útiles
Last updated
Como xestionar os nosos datos para facelos máis accesibles e útiles
Last updated
En marzo do pasado ano, a Universidade de Harvard publicou “An open letter to the Open Data Community” a través do Civic Analytics Network. Unha das misións core que temos por diante é como xestionar os nosos datos para facelos máis accesibles e útiles. Crece o número de plataformas e apps que fan posible xestionar eses datos dunha forma sustentable. Por este motivo considero que os gobernos locais deben ser efectivos á hora de pór en valor o potencial da información xerada pola cidadanía. Os portais de open data actuais centran a súa misión en ofrecer datasets segmentados por categorías para a súa explotación, sen ter en conta o uso que poidan darlle os usuarios. Ofrécesenos unha información en bruto totalmente descontextualizada e sen ferramentas que faciliten unha visualización directa ou unha posible comparativa con datos doutras administracións ou cidades da contorna, o cal incentivaría as IDE geoespaciales que xerarían unha interfaz máis amigable, ademais de incluír metadatos e distintas capas ou niveis de tratamento da información.
Outro dos problemas aos que nos enfrontamos é o volume de datos e o manexo dos mesmos a través duns sitios que a miúdo teñen erros ou non están actualizados: Podemos mellorar a calidade dos datos xerados? Realmente necesitamos esta tipoloxía de datos que a administración ofrece á cidadanía? Aínda non se explorou o suficiente, a posibilidade de que os cidadáns compartan os seus datos sen expor a súa privacidade de face a tomar as mellores decisións. Poida que haxa analistas interesados en temas demográficos ou de mobilidade nunha cidade, pero non está a ser unha información proactiva, xa que os datos que chegan non o fan en tempo real.
Con virtual lockboxes ou tecnoloxías de screening (monitorización) que xa existen poderíase acceder a unha información moito máis valiosa e a cidadanía podería decidir sobre os permisos que outorga cando contribúe ou toma decisións en procesos participativos. Máis que crear un repositorio de descargas fai falta un social hub de nodos locais, mediante un sistema similar ao que propón o MIT (openPDS) ou o Qiy Trust Framework. Para organizar e protexer a información que facilitamos a compañías, gobernos e axencias, o ideal sería pasar un filtro para poder acceder ás bases de datos, sen ter que mercantilizarlos. Participar en programas como o Qiy Foundation podería ser un principio para facer Big Data máis sustentable.
Lóxicamente, ningunha corporación ou goberno está libre do espolio de datos a pesar da encriptación ou das medidas de seguridade adoptadas. Pero o impacto sería menor si apostásese polo Glocal e unha descentralización que seguise un modelo alternativo. Mesmo tecnoloxías como PYBOSSA, os datos de participación, poderían axudar na investigación social formando parte dun proceso que crearía unha comunidade de coñecemento ao seu ao redor.
Aceptamos pasivamente que redes de gran impacto social, leven até 50$ por cada conta rexistrada cada vez que ceden datos a terceiros, sen contar coa sobreexposición ao código malicioso que sofren os mesmos ao estar centralizada toda a información nunhas cantas compañías. Pregúntome por que non devolven o control dos datos aos usuarios. O World Economic Forum alerta sobre esta necesidade, xa que os nosos datos figuran na maioría de transaccións que realizamos e a nosa perda de autonomía é maior a medida que minimizamos a privacidade. O uso, a reutilización e a redistribución conforme aos desexos dos usuarios poden ofrecernos recomendacións personalizadas, portabilidad dos datos e monetización dos datos persoais (si esa fose nosa preferencia) e unha oportunidade excelente para o desenvolvemento de novos ecosistemas centrados na persoa.
A automatización e estandarización mediante iconas de privacidade similares ao proxecto Mozilla Foundation e Aza Raskin crearían unha linguaxe visual común para os sitios web, o que abre uns procesos de maduración sobre a regulación do eiDAS e a GDPR da Unión Europea. Si a todos estes factores sumámoslle o crecente interese polo desenvolvemento da intelixencia artificial, veriamos como o almacenamento, o procesamiento e a comunicación (infraestrutura de rede) son elementos crave do Big Data que farán posible unha mellora da xestión de diálogos naturais (chatbots, venda cruzada ou dirixida, etc) sempre que pensemos en cambios operativos, así como en procesos de traballo e organización predictivos.
